Van wachtlijst gehaald voor Alpe d'HuZes 2013

Op de deelnemerssite van de website 'Opgeven is geen optie' staat in de aanmeldingsprocedure voor Alpe d'HuZes 2013 beschreven dat ik na de bevestiging van mijn aanmelding op de wachtlijst komt te staan en moet wachten op de loting.
Sinds 28 oktober, de laatste dag waarop je je aanmelding kon bevestigen, controleer ik elke dag mijn mail.
Veel mail komt binnen waaronder een groot aantal Facebookmeldingen van mijn loopmaatjes, maar geen mail van de organisatie. Ik vraag me af hoe het eigenlijk zal gaan: krijg je nu wel of geen bericht als je niet ingeloot bent? Wanneer krijg je bericht? Voor 11 november moet er betaald zijn....dus zeker voor die datum.
 
Het is zondag 4 november. De laatste gasten zijn weg. We hebben zojuist de verjaardag van Marianne gevierd. Het is al laat en ik besluit mijn mail toch nog maar even te controleren. In de lange lijst met mailberichten springt er eentje uit met als onderwerp 'Van wachtlijst gehaald voor Alpe d'Huzes 2013'.
Enkele seconden schieten allerlei gedachten door mijn hoofd: ....jammer....dan maar in 2014.....er zijn ook zo veel deelnemers.....je moet ook erg veel geluk hebben om mee te kunnen doen. Teleurstelling!!! Ik klik de mail aan en lees verder:

Beste Hans,

Je inschrijving voor Alpe d'HuZes 2013 is van de wachtlijst gehaald en je kunt meedoen op donderdag 6 juni. LET OP, indien op woensdag, dit is een kortere koersdag! Ik lees de mail nog eens over...nog een keer....en nog een keer. Andere gedachten schieten door mijn hoofd: YES......dit kan niet waar zijn.....ik......ik ingeloot......te gek.....ik....ik mag meedoen...ik ga mijn loopmaatje Ingrid opvolgen om die Hollandse berg te gaan trotseren. Een onbeschrijflijk gevoel dat ik wil delen met mijn familie, maar waar is iedereen? Lichelle en Esmee liggen al in bed op weg naar hun eerste REM-slaap, maar zitten beiden rechtop in bed als ik ze het nieuws vertel. Het zal wel even geduurd hebben voordat zij de slaap weer hebben kunnen vatten. Marianne deelt onze blijdschap direct op Facebook. Ik doe hetzelfde. Maar het is al laat, de meesten liggen al in bed om hopelijk op tijd wakker te worden voor weer een nieuwe werkweek. Ik lig nog lange tijd wakker en mijn blijdschap maakt langzaam plaats voor de gedachte waarom ik zo graag deel wil nemen: het is volgend jaar precies 20 jaar geleden dat mijn vader overleden is aan maag-darmkanker. Negen maanden na de constatering is hij overleden. In al die maanden hebben we machteloos moeten toekijken hoe de ziekte snel meester van hem maakte. Verschrikkelijk om te zien, beelden die nog elke dag op mijn netvlies staan. Die machteloosheid van toen wil ik volgend jaar heel graag omzetten in daadkracht en doorzettingsvermogen. Twee eigenschappen die ik zo waardeerde in pa.