Na de gezellige nieuwjaarsloop met de loopmaatjes op 1 januari was het dit weekend weer tijd om op tempo te gaan lopen. Dat was de bedoeling tenminste. Ik heb sinds de marathon van Amsterdam nl. nog maar weinig aan training gedaan. Een rustige lange duurloop is op zich geen probleem, maar de keren dat ik getraind heb, blijkt dat flink doorlopen op een 10km-tempo toch wel moeizamer gaat.
Twee wedstrijden dit weekend: zaterdag de Zegerplasloop en zondag de Loperscompany Bosloop als onderdeel van het Zorg en Zekerheidcircuit.
De Zegerplasloop
Bewolkt, frisse wind, het voelt kil aan. Na mijn inschrijving loop ik samen met loopmaatjes Jeroen en Corine warm op de atletiekbaan. Tijdens het warmlopen vraagt Jeroen zich af waarom Corine en ik niet meedoen met de clubkampioenschappen. Niet meedoen, natuurlijk wel, we zijn toch lid van AAV. Het blijkt dat we ons bij het wedstrijdsecretariaat in hadden moeten schrijven. Zowel Corine als ik weten daar niets van af. Weer een puntje waaruit op te merken is dat nieuwe leden bij AAV beter voorgelicht zouden moeten worden. Gelukkig zit Petra, de vrouw van Jeroen en onze vaste supporter, op het wedstrijdsecretariaat. Die heeft volgens mij al meer met dit bijltje gehakt, want met een simpele 'overschrijving' op een kladje krijgen we een nieuw nummer en zijn we ingeschreven voor de clubkampioenschappen.
We zien dat er nog tijd genoeg is om in te lopen. Als we ons laatste rondje hebben gelopen, gaan Marianne en Lichelle op weg naar hun plaats langs het parcours. Marianne als vlagger en Lichelle als onze fotograaf.
Het startschot klinkt. Een groot aantal runners en snelwandelaars voor de 10, 15 of 20km verlaten het terrein van AAV'36. Het is druk. Gelukkig kan ik vrij snel een goed en rustig loopplekje vinden in het peloton van runners. Vrij snel betekent ook te snel, want na ongeveer 2km, zie ik dat mijn hartslag al richting de 95% gaat. Niet zo gek ook, want mijn gemiddelde ligt op 4.40min. per km.
Ik besluit het wat rustiger aan te doen en zie Jeroen langszij komen. Tot het 4km-punt kan ik hem nog volgen met in gedachten de Zilveren Turfloop toen ik in de slipstream van Jeroen kon meelopen en de laatste kilometers mezelf weer hervond. Dat lukt nu helaas niet. Mijn hartslag is te hoog, mijn ademhaling zwaar.
De volgende 4km kan ik Jeroen in het zich houden. Als ik rond de 8km iets kan versnellen, hoop ik nog naar hem toe te kunnen lopen. Maar ook Jeroen ruikt de finish en versnelt, want de afstand wordt juist groter. Voor het terrein van AAV staan Frank en Rosan ons nog aan te moedigen. Het geeft me weer even vleugeltjes waardoor de laatste 600 meter naar de finish op zich nog vrij goed gaan.
Met de eindtijd van 47.51 mag ik nog best tevreden zijn.
Jeroen en ik besluiten om daarna Corine aan te moedigen en misschien het laatste stukje met haar mee te lopen. We gebruiken het uitlooprondje om de atletiekbaan om haar tegemoet te lopen. Al vrij snel zien we haar de laatste 300meter lopen. Het laatste stukje rennen we hartstochtelijk aanmoedigend met haar naar de finish. Met een mooie PR komt ze over de finish. Even later blijkt dat ze zelfs in de prijzen is gevallen bij de clubkampioenschappen: een mooie derde plaats. Gefeliciteerd Corine!!
Lopers Company Bosloop Leiden
Na de Zegerplasloop van gisteren heb ik last gekregen van de onderkant van mijn voet. Last? Zeg maar gerust pijn. Toch besluit ik om mee te doen met de Lopers Company Bosloop in Leiden, onderdeel van het Zorg en Zekerheidcircuit. Het loopje van het parkeerterrein naar de start/finish is al pijnlijk. Ik twijfel heel erg of ik nu wel/niet mee zal doen, maar de kriebels voor het hardlopen lijken de pijn te verdrijven en ik sta dan ook al op tijd in het startvak. Redelijk vooraan en niet, zoals bij de andere lopen van het Zorg en Zekerheidcircuit, achteraan. Het lopen is dan toch moeilijker door de grote tempoverschillen.
Het is koud, tegen het vriespunt aan, maar een heerlijk zonnetje vergoed veel. Ik had voor mezelf al besloten om niet voluit te gaan en het als een tempotraining te beschouwen. De eerste kilometer looop ik dan ook in een gemiddelde van 5.35min. per km. Mijn voet voel ik wel, maar het lijkt wel alsof het strakker aantrekken van mijn schoen de pijn enigszins verzacht. De volgende kilomters kom ik aardig in mijn tempo. Ik loop voor mijn gevoel niet te hard, mijn ademhaling voelt goed aan en mijn hartslag zit op 85-90%. Ik loop de volgende 6 km op een gemiddelde van 4.55min. per km en durf zelfs heel even aan een PR te denken. Maar het verstand zegeviert. De eerste kilomter is daarvoor te langzaam gegaan, het doel was een tempoloop en niet om voluit te gaan. Buiten dat, ik wil ook de komende dagen nog normaal kunnen lopen. De laatste 2km door De Leidse Hout gaan voor mijn gevoel ook lekker, maar ik kan het tempo niet volhouden waardoor ik uiteindelijk op een tijd van 48.04 uitkom. Gezien de omstandigheden en het feit dat dit mijn tweede 10km is in twee dagen, is dit geen slechte tijd. Lichelle staat me na de finish glunderend op te wachten. Ze heeft op de 5km een PR gelopen. Toppie!! Marianne zit compleet uitgeblust op een hekje bij te komen.
Het eerste weekend van 2013 is een sportieve geweest. Twee lopen van 10km in één weekend. Twee keer 10 is 20. Nu afwachten hoe de voet reageert op de loop van vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten