Laatste duurloop voor de marathon

De eerste lenteloop

Het is zondag 7 april. Vandaag staat mijn laatste duurloop voor de marathon van Rotterdam gepland: 22km. Aangezien ook een 10km-prestatieloop van het Zorg en Zekerheidcircuit op de kalender staat, heb ik besloten om daarna uit te lopen naar huis. Na de halve marathon van Eerbeek heb ik een dergelijke opzet gebruikt (deels tempo / deels rustig uitlopen) en dat is me goed bevallen.

 

Als we het weerbericht op zaterdag geloven, moet het na een koude en bewolkte nacht vandaag een mooie dag worden. Maar als ik 's morgens mijn bed uitkom, is het mistig en lijkt het koud. De vraag is dan wat je aan zal doen. De eerste stappen die ik maak richting de auto twijfel ik al aan mijn keuze. Het voelt waterkoud aan. Waaien doet het niet.

 

We halen eerst loopmaatje Jeroen op. Petra, ook altijd trouw aanwezig, heeft het heel druk bij de atletiekvereniging als wedstrijdsecretaris. Lichelle is mee. Zij loopt vandaag voor het eerst de 5km alleen. Ook Marianne is mee, evenals Petra een trouwe supporter.

We zijn lekker op tijd en de rit naar Roelofarendsveen verloopt zonder oponthoud. Lopend van de auto naar de sporthal twijfel ik nogmaals aan mijn kledingkeuze. Jeroen biedt zelfs zijn extra warme trui aan. We komen Nathalie tegen. Ze lijkt haast te hebben en ik vraag me af of ze nu al wil gaan starten om er zeker van te zijn dat ze eerste zal worden. Maar .....dat heeft ze toch niet nodig.

In de sporthal is het aangenaam warm. Velen zijn zich aan het inschrijven voor één van de afstanden. We besluiten om binnen te wachten en zien, als we al een tijdje staan, dat naast ons Frank met een aantal AAV-ers staat te wachten. Ook Michel, onze jarige job van woensdag jl. komt aan. We willen de zaal nog even stil leggen met het verzoek om voor de jarige job te zingen, maar wat een geluk voor Michel......er is geen muziekinstallatie ééntweedrie te vinden. Ook Ceriel is gesignaleerd. Hij loopt vandaag ter voorbereiding op zijn eerste marathon in Leiden de halve marathon. Na de nodige felicitaties en toiletbezoeken maken we ons klaar om te starten. Samen met Jeroen breng ik de tassen nog even naar de auto en het valt op dat het weer opklaart: geen mist, geen wind en een vaal zonnetje.

 

Als Jeroen en ik bij de start/finish aankomen, staan Lichelle en Marianne bij Gerwin, Carola en de meiden. Gerwin heeft zojuist met zijn twee dochters aan de kinderloop meegedaan. We lopen een rondje in. De halve marathonlopers staan al in het startvak om als eerste te beginnen. Ceriel is niet terug te vinden in al die deelnemers. Hierna is het de beurt aan de 5km-lopers. We moedigen Lichelle nog even aan. Voor het eerst geen 'haas', geen maatje om mee te lopen. Het zal vast goed gaan.

Dan gaan Jeroen en ik naar het startvak. We zien Michel al in het startvak staan. Helemaal vooraan om als een raket....of misschien wel een komeet van start te gaan. Met Gerwin spreek is nog snel af dat we na de 10km tot het pontje samen oplopen. We willen namelijk beiden naar huis lopen en dat ligt toch echt dezelfde kant op. Logisch als je beiden in Ter Aar woont.

Terwijl we in het startvak staan, begint het zonnejte door te komen. Het beloofde lenteweer komt er toch echt aan. Is mijn kledingkeuze toch niet zo verkeerd geweest. Alhoewel....ik heb er nog een windjack zonder mouwen overheen gedaan.....

 

Als het startvak klinkt, zijn we na 50 seconden over de startlijn heen. Het is de vraag hoe het zal gaan. Jeroen is nog herstellende van de griep en ik heb last van mijn voet. Al snel verlaten we de woonwijk en lopen we door het tuindersgebied heen. Ik haal de eerste twee kilometers behoorlijk wat deelnemers in en zie dat Jeroen mij volgt. We zijn dan al bijna bij de brug van Oude Wetering alwaar we onderdoor lopen en uiteindelijk uitkomen op de Kerkstraat langs de Oude Wetering die naar de Braasemmermeer loopt. Het zonnetje komt aardig door en we hebben voor de wind. De benen voelen zwaar, maar het tempo zit er aardig in. Iets voor het 4km-punt zie ik links voor me het zonnetje schijnen in de rustige Braassemermeer. Wat is het dan toch mooi lopen en wat jammer dat we zulke dagen niet eerder dit jaar hebben gehad. We lopen inmiddels op de Galgenkade met het mooie uitzicht op het meer. Als de route ons met een bocht naar de jachtclub leidt, kijk ik achterom. Ik heb telkens het idee gehad dat Jeroen achter me liep en die liep ook achter me. Alleen verder dan ik gedacht had. Ik houd iets in. Niet veel later zie ik de waterpost en besluit wat te drinken, zodat Jeroen me in kan halen. Hij zal niet drinken. Jeroen passeert me dan ook waarna ik hem weer volg. In een lekker tempo loop ik degene die ik tussen kilometer 4 en 5 heb ingehaald opnieuw in. Twee deelnemers hoor ik zeggen: "Hè, die liep ons toch al eerder voorbij?". Blijkbaar hebben ze niet doorgehad dat ze mij weer ingehaald hebben. Nabij het 6km-punt lopen Jeroen en ik weer bij elkaar. Jeroen geeft aan dat het beter gaat dan vorige week. De Noordkade eindigt bij het sluisje. Een mooi punt, ook als je er fietst. Is het aangenaam weer dan is het hier altijd druk met bootjes en passeerders die op het terrasje zitten. Nu zit er alleen een mevrouw met haar Ipad en staan er op de sluis een handjevol toeschouwers. Over het sluisje linksaf de Witte Singel op, een klein stukje uitzicht op het meer en dan met een flinke bocht het Zuideinde op. We lopen nog een stukje samen op, maar als we een deelnemer inhalen en ik voor Jeroen komt te lopen, valt me al snel op dat ik weer van hem wegloop. Jeroen is nog niet in zijn goede doen. Meestal loop ik namelijk achter hem aan. Toch loopt hij wel ontspannen.

Even na het 7km-punt passeren we aan onze rechterhand het sluisje dat we zojuist gepasseerd zijn. We lopen nu over een brug met een flinke steile aan- en afloop. Ik voel het wel in mijn benen, maar het is ook vandaag weer goed te merken dat ik meer kracht in mijn benen heb gekregen. Wellicht is dat ook de reden dat ik vrij eenvoudig mijn kilometertijd onder de vijf minuten kan houden. Na de brug zijn we op het Noordeinde. Dit deel is vrij bekend voor mij. In mijn studietijd heb ik een jaar stage gelopen in dit deel van Roelofarendsveen. Goede en fijne herinneringen. Wat gaat de tijd toch snel. Tijd om in het verleden te duiken is er niet. De bocht om en linkaf de Kerkweg op. Aan het einde met de bocht rechts mee de Floraweg op richting de 8km. Daar houd ik in om met Jeroen de laatste twee kilometer mee te lopen. De Floraweg gaat over in de Fransche Brug. Aan het einde gaan we rechtsaf het Westeinde op. Richting de 9km loop ik dan weer naast Jeroen, dan weer voor  hem. We zijn de laatste kilomter ingegaan, slaan linksaf de Stationstraat in, richting de rotonde en dan de Sotaweg op. Ik wacht Jeroen weer op. Samen slaan we rechtsaf af het laatste rechte eind op de Korte Goog in. Daar staan onze supporters ons op te wachten en aan te moedigen. We kunnen er samen nog een eindsprintje uithalen en met het verschil van 1 seconde komen we nagenoeg gelijk over de finish heen. We ontvangen het geijkte flesje water en de verrassing is dit keer een bosje tulpen.

 

Lichelle blijkt in haar eentje een PR gelopen te hebben. Daar zal Jeroen heel blij mee zijn, want dat houdt in dat ze appelflappen moet trakteren. Ik rust nog wat uit, we praten nog wat na en als mijn flesje water op is, lopen we richting de auto. Daar vandaan lopen Gerwin en ik terug naar Ter Aar.

Jeroen, Marianne en Lichelle lopen nog even richting de sporthal om nog even gedag te zeggen tegen Michel en Frank. Gerwin en ik lopen richting het pontje over het Paddegat. Aan de overkant gaan we ieder op eigen tempo door en dat houdt in dat ik Gerwin heel snel van me af zal zien lopen.

We lopen in een voor Gerwin ontspannen tempo via het Noord- en Zuideinde naar het pontje. Ik loop in mijn marathontempo. Het is heerlijk weer. De overvaart duurt eigenlijk te kort. Het is gewoon genieten op het water. Als we de overkant hebben bereikt, lopen we via de Zwetweg/Woudse Dij-Zuid richting Rijnsaterwoude. Gerwin blijft met me meelopen. Op zich loopt het met z'n tweeën beter dan alleen. En dat geldt zeker voor mij: mijn voet gaat meer pijn doen en ik voel toch vermoeidheid. Als we nabij Rijnsaterwoude onder het tunneltje van de N207 doorlopen, wil ik mijn voet even laten ontspannen. We lopen weer snel door, voor de wind richting Langeraar, over het Landlustpad en de Ringdijk de Venenbuurt in. In de Lijsterbeslaan gaan we ieder onze eigen kant op en ben ik vijf minuten later thuis. Mijn laatste duurloop zit er op. Het zijn er twintig geworden. Genoeg, want het voetje wil vandaag niet meewerken. Als dat volgende week maar beter gaat.