Opgeven is geen optie
De laatste maanden speelt mijn voetblessure een rol in mijn voorbereidingen op de marathon van Rotterdam en Alpe d'HuZes.
Mijn chiropractor heeft me al enige weken geleden doorverwezen naar een collega die gespecialiseerd is in voet- en sportblessures.
Na dit al die tijd voor me uitgeschoven te hebben, heb ik de week voor de marathon toch maar contact opgenomen. Mijn laatste training voor de marathon is een pijnlijke geweest......de bekende druppel.
Tot mijn verbazing krijg ik het aanbod om al voor de marathon langs te komen. Hij wil me graag helpen om de marathon pijnvrij te lopen. Pijnvrij? In zo'n korte tijd kan mijn blessure toch niet genezen en over zijn? Ik maak een afspraak en donderdag voor de marathon is mijn eerste bezoek. Na een kort onderzoek is het duidelijk: de peesplaat onder mijn voet is .....
Mijn voet wordt intensief gemasseerd en ingetaped. Ik moet de volgende dag terugkomen.
De volgende dag behandelt Marcus mijn voet opnieuw, maar nu intensiever....dus pijnlijker en word ik opnieuw ingetaped. Hij is er van overtuigd dat ik zondag de marathon pijnvrij uit kan lopen. Ik wil hem graag geloven, maar ben toch onzeker of het me gaat lukken om de marathon uit te lopen.
Zondag 14 april. Op tijd uit bed. De meeste spullen heb ik gisteravond al klaargelegd. Eten, eten klaarmaken en dan op weg naar Rotterdam. De hele week is er voor vandaag mooi en warm weer voorspeld, maar hier is nog niet veel van te merken. Als we in de auto zitten valt de ene bui na de andere. Je zou ook kunnen zeggen dat we in één lang regengebied rijden.
Het is op de snelweg gelukkig rustig. Beter dan vrijdagavond toen ik mijn startnummer op ging halen. We zijn dan ook vrij snel bij P&R Alexander waar we de auto parkeren en van daaruit met de metro richting het centrum van Rotterdam zullen gaan. Na ongeveer 20 minuten stappen we uit en lopen naar de marathon Expo. Lichelle wil nog even kijken bij de stands, maar deze blijken op de stand van de sponsor New Ballance na allemaal al leeg te zijn. Dan maar rustig binnen wachten. Nou ja rustig.....volgens mij zijn er behoorlijk veel deelnemers en hun toeschouwers die hetzelfde idee hebben. Een bezoek aan het toilet houdt in dat je bijna 15 minuten........ja.......bij de mannen staat te wachten voordat je er gebruik van kan maken. Je kan begrijpen hoe de wachttijd dan is geweest bij het vrouwentoilet. Eigenlijk zou de organisatie daar ook iets mee moeten doen. Een soort toiletwaarschuwing...."Bij het damestoilet staat op dit moment een wachtrij van .... minuten..".
De start
Ongeveer 30 minuten voor de start verlaten we het gebouw en lopen richting het startvak. Het is bewolkt. Het voorspelde zonnetje is niet te bespeuren en de wind waait stevig. Marianne en Lichelle lopen een stukje mee, maar uiteindelijk wordt het zo druk dat zij richting hun plaats langs het parcours lopen en ik naar het startvak ga. Hoe dichter ik bij het startvak kom, hoe drukker het wordt. Ik sta dan ook lange tijd te wachten, voordat ik het startvak in mag. Controle van het startnummer.....ja....doorlopen......tweede controle (tegenover een urinoir.....ik benijd deze controleur niet).....ja.....doorlopen....ik ben in het startvak. Ik zoek rustig mijn plekje op. Bleef ik bij mijn eerste marathon achteraan staan....nu probeer ik toch zo ver mogelijk naar voren te lopen. Dat lukt best aardig. Boven mij twee helikopters. De speaker die aankondigt dat er nog vijf minuten zijn te gaan. Je voelt enige positieve spanning in het startvak. Dan is Lee Towers aan de beurt. Voor het eerst sta ik op een plek in het startvak waar ik hem ook daadwerkelijk kan zien in zijn bakje boven het parcours. Zo gauw hij begint te zingen, verandert er iets bij alle deelnemers. Nu gaat het bijna beginnen....nu mogen we gaan.....maar eerst nog meezingen met onze Lee.....YOU NEVER WALK ALONE.
Een heel toepasselijk lied. Niet alleen omdat je met zoveel lopers samen bent, maar als je aan Alpe d'Huzes denkt ook een figuurlijke betekenis. Ik denk niet dat de meeste deelnemers aan dit laatste gedacht zullen hebben. Uit volle borst wordt er meegezongen. Een kippenvelmoment die gevolgd wordt door wat ik het mooiste moment vindt voor de start van de marathon: the heartbeat. Een zware dreun galmt door de speakers......de spanning wordt opgebouwd......niet alleen bij de deelnemers, ook bij de toeschouwers.....het wordt rustig......in het startvak wordt het stiller.....iedere deelnemer keert in zichzelf....de één concentreert zich....de ander controleert nog e.e.a. ......weer een ander staart voor zichzelf uit of naar beneden. Ik ben ook stil. Op zo'n moment passeert in vogelvlucht mijn voorbereidingsperiode. Hier ben ik voor bezig geweest. Hier heb ik voor getraind. Nu gaat het gebeuren. .......
En dan......het kanonschot dat buldert over de Coolsingel. Het is nu echt begonnen. De tijd loopt. Een ontlading bij de toeschouwers....gejuich....gebrul....aanmoedigingen vanachter de eerst nog hoge hekken......deelnemers die elkaar het beste toewensen......en langzamerhand zet de massa zich in beweging.....eerst nog in looppas, maar langzamerhand doemt er een deinende lopersmassa voor me op. Na ongeveer drie minuten passeer ik in een rustig tempo de startlijn. Nu is het echt begonnen.
De eerste 10km
In tegenstelling tot de vorige twee edities heb ik al vrij snel ruimte om in mijn eigen tempo te lopen, maar toch blijft het opletten en check ik nogmaals mijn belt. Niet iedereen heeft dat blijkbaar gedaan, want in de eerste kilometer kom ik al enkele gelletjes en flesjes tegen. Flesjes... ok... gelletjes.... ok ....belt nog een keer vastklitten. Plots hoor ik de koebel en de harde stem van Lichelle die "papsie, kom op..." roept. Weer gelukt om elkaar te zien. Het is altijd maar afwachten of dit in de mensenmassa lukt. Nu de blik vooruit gericht op de brug. De eerste hindernis van vandaag. Het is goed te merken dat ik krachttraining heb gedaan. Ik loop vrij eenvoudig en zonder gehijg de brug op. Een goed tempo. Op de brug kijk ik om me heen. Ik wil tenslotte ook genieten van de omgeving. Het valt me op dat de blusboot er deze keer niet zijn. Voor me doemt het Nieuwe Luxor theater op en ik zie dat Tineke Schouten er binnenkort op gaat treden. De brug af. Altijd moeilijk om in je tempo te blijven. Ik ben gewend om me te laten gaan, niet in te houden. Maar velen lopen met de rem erop en dan is het in het deelnemersveld moeilijk om je tempo vast te houden. Tevens positie kiezen om niet helemaal buitenom te lopen. Het gaat goed. Ik kan het begin van de S-bocht die ons De Laan van Zuid op gaat leiden binnendoor nemen. Dat lukt me ook bij de tweede bocht. Aan het begin van De Laan van Zuid worden de linker en rechterstroom samengevoegd. Aangezien ik in de rechtstroom zit, wordt het op het juiste moment invoegen. Ik weet dat nog van vorig jaar. Maar er gaat iets niet helemaal goed. Het deel dat afgezet had moeten worden (het weggedeelte waar je overheen loopt als je het 25km-punt passeert en de waterpost) is niet afgezet. Enige vertwijfeling: invoegen of doorlopen? Verwarring onder de lopers: de één gaat rechtdoor, de ander steekt onnadekend en roekeloos over en loopt voor de voeten van degenen die rechtdoor willen lopen. Ik loop rechtdoor en loop dan plots met nog zes deelnemers voor me aan kop van het grote deelnemersveld achter me. Je voelt je op zo'n moment een topper. Dit geeft even een kick. Ook als ik een minuut later niet meer als zesde, maar misschien wel als zestigste loopt. Dat gevoel pakken ze me niet meer af. Aan het einde van de Laan op Zuid is het dan toch invoegen, maar nu op het moment dat het mij uitkomt. Een stoepje op, een stukje over het grasveld, stoepje af, oppassen voor de tramrails en vanaf dat moment lopen we als één deelnemersveld het Varkenoordse Viaduct op. Voor me loopt iemand in het tenue van Alpe d'HuZes. Even snel een praatje. Ook hij is aan het trainen voor de editie van dit jaar. Vorig jaar fietsend, dit jaar fietsend en lopend. Terwijl we in gesprek zijn, komen we bij de waterpost aan. Even verwarring bij mij: vorig jaar stond deze verderop, nu aan de linkerkant van de weg terwijl de organisatie (nog voor de start) aangeeft dat ze allen rechts staan. Het gesprek is snel ten einde. Gezien de weersvoorspellingen heb ik me voorgenomen om bij iedere waterpost energydrank en water te drinken. Al snel na de verversing ben ik al weer op weg. We lopen op de Stadionweg. De Kuip aan mijn rechterhand heb ik niet eens gezien. We passeren het 5km-punt in 27.20. Iets onder mijn schema van 5.30/km. Aan het einde van de Stadionweg lopen we rechts de Adriaan Volkerlaan op richting de Olympia weg waar we middels een keerpunt een lus maken. Een mooi moment om te kijken waar de pacers van de 4.00 uur zijn. Maar als ik het keerpunt ben gepasseerd en de deelnemers achter mij aan kan zien komen lopen, zijn er geen ballonnetjes/pacers te bekennen. Met een bocht draaien we de Kreekhuizenlaan op en lopen we via de Spinozaweg de wijk Lombardijen in. Het 10km-punt passeer ik in 54.24. Wederom iets sneller dan mjn geplande tijd, maar ik moet oppassen dat ik niet te snel ga. Wat ik nu te snel loop, krijg ik in de laatste kilometers voor mijn kiezen. Maar het loopt nog lekker en mijn voet voelt goed. Mijn kuit en hamstring van mijn linkerbeen voelen strak aan. Ook dat is een reden om niet te snel te gaan. Er zijn nog 30km te gaan.
De eerste 10km
In tegenstelling tot de vorige twee edities heb ik al vrij snel ruimte om in mijn eigen tempo te lopen, maar toch blijft het opletten en check ik nogmaals mijn belt. Niet iedereen heeft dat blijkbaar gedaan, want in de eerste kilometer kom ik al enkele gelletjes en flesjes tegen. Flesjes... ok... gelletjes.... ok ....belt nog een keer vastklitten. Plots hoor ik de koebel en de harde stem van Lichelle die "papsie, kom op..." roept. Weer gelukt om elkaar te zien. Het is altijd maar afwachten of dit in de mensenmassa lukt. Nu de blik vooruit gericht op de brug. De eerste hindernis van vandaag. Het is goed te merken dat ik krachttraining heb gedaan. Ik loop vrij eenvoudig en zonder gehijg de brug op. Een goed tempo. Op de brug kijk ik om me heen. Ik wil tenslotte ook genieten van de omgeving. Het valt me op dat de blusboot er deze keer niet zijn. Voor me doemt het Nieuwe Luxor theater op en ik zie dat Tineke Schouten er binnenkort op gaat treden. De brug af. Altijd moeilijk om in je tempo te blijven. Ik ben gewend om me te laten gaan, niet in te houden. Maar velen lopen met de rem erop en dan is het in het deelnemersveld moeilijk om je tempo vast te houden. Tevens positie kiezen om niet helemaal buitenom te lopen. Het gaat goed. Ik kan het begin van de S-bocht die ons De Laan van Zuid op gaat leiden binnendoor nemen. Dat lukt me ook bij de tweede bocht. Aan het begin van De Laan van Zuid worden de linker en rechterstroom samengevoegd. Aangezien ik in de rechtstroom zit, wordt het op het juiste moment invoegen. Ik weet dat nog van vorig jaar. Maar er gaat iets niet helemaal goed. Het deel dat afgezet had moeten worden (het weggedeelte waar je overheen loopt als je het 25km-punt passeert en de waterpost) is niet afgezet. Enige vertwijfeling: invoegen of doorlopen? Verwarring onder de lopers: de één gaat rechtdoor, de ander steekt onnadekend en roekeloos over en loopt voor de voeten van degenen die rechtdoor willen lopen. Ik loop rechtdoor en loop dan plots met nog zes deelnemers voor me aan kop van het grote deelnemersveld achter me. Je voelt je op zo'n moment een topper. Dit geeft even een kick. Ook als ik een minuut later niet meer als zesde, maar misschien wel als zestigste loopt. Dat gevoel pakken ze me niet meer af. Aan het einde van de Laan op Zuid is het dan toch invoegen, maar nu op het moment dat het mij uitkomt. Een stoepje op, een stukje over het grasveld, stoepje af, oppassen voor de tramrails en vanaf dat moment lopen we als één deelnemersveld het Varkenoordse Viaduct op. Voor me loopt iemand in het tenue van Alpe d'HuZes. Even snel een praatje. Ook hij is aan het trainen voor de editie van dit jaar. Vorig jaar fietsend, dit jaar fietsend en lopend. Terwijl we in gesprek zijn, komen we bij de waterpost aan. Even verwarring bij mij: vorig jaar stond deze verderop, nu aan de linkerkant van de weg terwijl de organisatie (nog voor de start) aangeeft dat ze allen rechts staan. Het gesprek is snel ten einde. Gezien de weersvoorspellingen heb ik me voorgenomen om bij iedere waterpost energydrank en water te drinken. Al snel na de verversing ben ik al weer op weg. We lopen op de Stadionweg. De Kuip aan mijn rechterhand heb ik niet eens gezien. We passeren het 5km-punt in 27.20. Iets onder mijn schema van 5.30/km. Aan het einde van de Stadionweg lopen we rechts de Adriaan Volkerlaan op richting de Olympia weg waar we middels een keerpunt een lus maken. Een mooi moment om te kijken waar de pacers van de 4.00 uur zijn. Maar als ik het keerpunt ben gepasseerd en de deelnemers achter mij aan kan zien komen lopen, zijn er geen ballonnetjes/pacers te bekennen. Met een bocht draaien we de Kreekhuizenlaan op en lopen we via de Spinozaweg de wijk Lombardijen in. Het 10km-punt passeer ik in 54.24. Wederom iets sneller dan mjn geplande tijd, maar ik moet oppassen dat ik niet te snel ga. Wat ik nu te snel loop, krijg ik in de laatste kilometers voor mijn kiezen. Maar het loopt nog lekker en mijn voet voelt goed. Mijn kuit en hamstring van mijn linkerbeen voelen strak aan. Ook dat is een reden om niet te snel te gaan. Er zijn nog 30km te gaan.
Een verslag van de rest van de marathon volgt nog.
In vogelvlucht:
eerste 15km goed gelopen;
tussen de 15 en 30km voelde ik het langzaamaan zwaarder worden;
de laatste 12km en een beetje waren zwaar, moeilijk en pijnlijk met een groot verval.
Go Alpe d'HuZes Runner Hans Zevenhoven.
Knallen en raggen Hans Zevenhoven!!
Opgeven is geen optie! Suc6 met je Alpe d'HuZes
training.
Hans Respect!!! Je bent een kanjer!!!!
Papsii! Nog 5,195km te gaan. DAT GAAT JE LUKKEN! X
Hans, opgeven is geen optie. Ga voor je doel.
Zet hem op Hans nog 5 zware KM alles voor de ALP
Hans, laatste loodjes, appeltje-eitje! Je bent top!
Standje waanzin !!! Hans Zevenhoven
Bijna bijna bijna Bier bier bier En nu nog 4x AD6!!!
Papsii!SPRINT DIE 500m NOG EVEN! Kom die kus maar
halen!x
Geen opmerkingen:
Een reactie posten