Oranjeloop

Trots op Lichelle

Het is zondag 28 april. Vandaag staat de jaarlijks terugkerende Oranjeloop gepland. Ik loop vandaag met Lichelle de 10km. Na de gezamenlijke foto van de loopgroep van Lichelle is het nog een uurtje wachten voordat we mogen starten. We zien de 10EM starten en lopen dan in. Het is een gezellige drukte bij de start/finish in de Vierambachtsstraat. Tien minuten voor de start staan we klaar. Helemaal achteraan samen met Jeroen en Ingrid die ook de 10km lopen. Petra en Tom gaan ons onderweg aanmoedigen. Marianne helpt de organisatie en is nog bezig met het invoeren van de namen in het systeem. Michel en Nathalie staan waarschijnlijk vooraan in het startvak.

Om 12.20 uur klinkt het startschot. Zoals gewoonlijk zie je iedereen zijn/haar weg zoeken in de deelnemersmassa. Niets voor ons. Vandaar dat we achterin starten en rustig ons eigen tempo kunnen kiezen. Alle deelnemers worden flink aangemoedigd door de vele supporters die op de Oranjeloop zijn afgekomen. Als we de brug bij de Ringdijk naderen, zien we al enkele lopers van de 10EM richting het keerpunt op het Windepad lopen. We lopen over de brug en slaan rechtsaf de Ringdijk op. De eerste kilometers hebben we voor de wind. We passeren twee dames en lopen dan richting de oversteek bij de Aardamseweg. Het is in de tegenovergestelde richting druk met deelnemers van de 10EM die over 15 à 20 minuten de finish zullen passeren. Als we de Aardamseweg ovesteken, valt het Lichelle op dat er wel heel veel auto's voor ons deelnemers staan te wachten. Je voelt je dan heel even toch belangrijk. We vervolgen onze route op de Ringdijk. Michel hebben we vanaf de start al niet meer gezien en Jeroen is ook niet meer te herkennen. Ingrid loopt vanaf de start in een rustig tempo voor ons. Ook op de Ringdijk. We passeren het 1km-punt. De nieuwe horloge van Lichelle geeft aan dat we sneller dan 6 minuut per kilometer lopen. Iets te snel om het 10km vol te houden. We nemen wat gas terug. Juist op dat moment besluit Ingrid om te schakelen naar de volgende versnelling. Als we aan het eind van de Ringdijk het 2km-punt passeren heeft Ingrid intussen al behoorlijk afstand van ons genomen. We steken de Ringdijk over en lopen het Landlustpad op. Langzaam maar zeker lopen we in op een deelneemster voor ons. Halverwege het Landlustpad halen we haar in en aan het einde slaan we linksaf de Langeraarseweg op. Het valt me op dat op dit punt niet zo druk is als vorig jaar. Het stuk naar de driesprong hebben we nu tegenwind, maar dit valt reuze mee. Als we het 4km-punt passeren, geeft Lichelle aan dat het toch best snel gaat en we nog maar 6km hoeven te lopen. Dat klinkt me als muziek in de oren, want dat houdt in dat ze lekker loopt. Even later zien we Petra en Tom langs de kant staan. Even zwaaien voor de foto en rustig doorlopen. We  halen weer twee deelnemers in. Eén daarvan heeft waarschijnlijk een zweepslag opgelopen. Bij de driesprong draaien we met het fietspad links mee. Het zonnetje is inmiddels goed aan het doorkomen. Voor het tunneltje zijn we halverwege. De tussentijd geeft aan dat we tussen de 1.04 en 1.05 uit zullen komen als we in dit tempo door blijven lopen. Op dit punt ziet Lichelle de dijk die we na het tunneltje op moeten lopen. "Oeps, daar had ik geen rekening meer mee gehouden.". Maar zonder moeite loopt ze de dijk. Ik drink wat water. Lichelle niet. Ze is bang dat ze een klotsbuik krijgt. We passeren het gemeentehuis, het Suikerpotje en zijn dan al weer bij de Ringdijk. Je merkt dat we achteraan lopen. Er staan op dit punt vaak vele aanmoedigers. Nu alleen maar de verkeersregelaars. We lopen nu via de Ringdijk en het Windepad naar het keerpunt. Het moeilijke van dit deel bevindt zich in het begin. Je passeert het bruggetje dat naar de finishstraat leidt, maar eerst moet je nog enkele kilometers doorlopen. Bij het bruggetje staan Petra, Tom, opa en oma van Egmond en tante Agaath ons aan te moedigen. Dat leidt af. Goed zo!! De ademhaling van Lichelle wordt zwaarder, maar het tempo zit er nog goed in. Tot het keerpunt komen we allereerst de voorste lopers van de 10km tegen, maar ook de laatste van de 10EM. Als ik het goed heb, loopt Nathalie vooraan bij de dames. Ik loop vrij rustig en ontspannen en kan menigeen die we tegenkomen aanmoedigen. Het tempo is heel goed voor mijn duurtraining. Aan het begin van het Windepad komen we Jeroen tegen. Ook hij heeft de terugweg gevonden en nog voldoende over om vol trots zijn nog schoon gehouden loopshirt van de Sylvestercross te showen. Niet veel later komen we Ingrid tegen. Het dieseltje heeft het tempo er goed in. Op het rechte stuk naar het keerpunt is de ademhalling van Lichelle zwaarder, maar het tempo blijft erin. We lopen langzaam in op twee dames voor ons en op een hardloopmaatje van Lichelle. Enkele andere hardloopmaatjes van Lichelle moedigen haar aan als zij het keerpunt al zijn gepasseerd. Na het passeren van dit keerpunt lopen we naar de waterpost. Ik neem een bekertje water in wandelpas terwijl Lichelle in hetzelfde tempo doorloopt. De twee dames voor ons hebben we achter ons gelaten als ik Lichelle weer heb ingehaald. We lopen nu gestaag in op het hardloopmaatje. Na het rechte stuk Windepad de bocht naar links, het laatste stukje tegenwind, zuinig omgaan met je krachten, nog twee kilometer te gaan. We lopen het Windepad af, de lange opgang van de dijk op. Als je moe bent, kan dit een killer zijn in je ademhaling of je benen. Het gaat goed. Met kleine pasjes de dijk op. Als we op de dijk lopen en we goed kijken, zie je het bruggetje al. Er lopen nog aardig wat deelnemers voor ons. Halverwege de dijk halen we het hardloopmaatje van Lichelle in. Ik vraag haar of ze aan kan haken. Dat lukt. Met z'n drieën lopen we de laatste kilometer in, rechtsaf de Ringsloot over. Als we het bruggetje over zijn, zien we Jeroen staan. Top!! Hij komt het jongste loopmaatje ophalen. Met z'n vieren lopen we de Reigerlaan door naar de Vierambachtsstraat. Her en der staan nog toeschouwers aan te moedigen. Ik vraag aan Lichelle of ze kan versnellen. Ik zie namelijk een mooie tijd op mijn horloge opdoemen. Ze wil nog niet. Voor ons loopt nog een deelnemer. Ik probeer haar te motiveren door aan te geven dat we die nog voor de finish in gaan halen. En dan.......plots.....een aanmoediging via de microfoon.......dat werkt als een rode lap voor een stier....er wordt geschakeld naar de raceversnelling.....een heuse lange eindsprint......Jeroen moedigt aan......ik moedig aan.....toeschouwers moedigen aan.....maar de deelnemer voor ons versnelt......gaat ze hem nog inhalen....gaat het lukken.....we lopen op de deelnemer voor ons in......ik moet ook flink aantrekken om het tempo bij te houden.....op de finishlijn passeert ze hem nog..... In een mooie tijd van 1.01 finisht ze. Haar eerste echte 10km in een hele mooie tijd. De komende tijd kan ze gaan trainen voor een tijd onder het uur. Achter de finish staat Esmee ons op te wachten. Leuk dat ze er is om ons aan te moedigen. En ik? Ik heb heerlijk ontspannen gelopen met weinig pijn in mijn voet en ben trots op Lichelle.

 

Na de finish: eerst nog even napraten, nagenieten en wachten op de huldiging van een aantal loopmaatjes van AAV en (tante) Liane. Nathalie is inderdaad eerste geworden.

En dan met trotse Ingrid die een PR gelopen heeft, Jeroen met zijn mooie shirt, Michel bij wie het gelletje niet goed bevallen is, fotograaf Petra en toeschouwer Tom (dit keer zonder (speelgoed)pistool en stok) naar ons huis om daar onder het genot van een bakkie koffie/thee met zelfgebakken appeltaart/kruidcake in de tuin nog even gezellig na te praten.

Marathon Rotterdam

Opgeven is geen optie

De laatste maanden speelt mijn voetblessure een rol in mijn voorbereidingen op de marathon van Rotterdam en Alpe d'HuZes.

Mijn chiropractor heeft me al enige weken geleden doorverwezen naar een collega die gespecialiseerd is in voet- en sportblessures.

Na dit al die tijd voor me uitgeschoven te hebben, heb ik de week voor de marathon toch maar contact opgenomen. Mijn laatste training voor de marathon is een pijnlijke geweest......de bekende druppel.

 

Tot mijn verbazing krijg ik het aanbod om al voor de marathon langs te komen. Hij wil me graag helpen om de marathon pijnvrij te lopen. Pijnvrij? In zo'n korte tijd kan mijn blessure toch niet genezen en over zijn? Ik maak een afspraak en donderdag voor de marathon is mijn eerste bezoek. Na een kort onderzoek is het duidelijk: de peesplaat onder mijn voet is .....

Mijn voet wordt intensief gemasseerd en ingetaped. Ik moet de volgende dag terugkomen.

 

De volgende dag behandelt Marcus mijn voet opnieuw, maar nu intensiever....dus pijnlijker en word ik opnieuw ingetaped. Hij is er van overtuigd dat ik zondag de marathon pijnvrij uit kan lopen. Ik wil hem graag geloven, maar ben toch onzeker of het me gaat lukken om de marathon uit te lopen.

Zondag 14 april. Op tijd uit bed. De meeste spullen heb ik gisteravond al klaargelegd. Eten, eten klaarmaken en dan op weg naar Rotterdam. De hele week is er voor vandaag mooi en warm weer voorspeld, maar hier is nog niet veel van te merken. Als we in de auto zitten valt de ene bui na de andere. Je zou ook kunnen zeggen dat we in één lang regengebied rijden.

Het is op de snelweg gelukkig rustig. Beter dan vrijdagavond toen ik mijn startnummer op ging halen. We zijn dan ook vrij snel bij P&R Alexander waar we de auto parkeren en van daaruit met de metro richting het centrum van Rotterdam zullen gaan. Na ongeveer 20 minuten stappen we uit en lopen naar de marathon Expo. Lichelle wil nog even kijken bij de stands, maar deze blijken op de stand van de sponsor New Ballance na allemaal al leeg te zijn. Dan maar rustig binnen wachten. Nou ja rustig.....volgens mij zijn er behoorlijk veel deelnemers en hun toeschouwers die hetzelfde idee hebben. Een bezoek aan het toilet houdt in dat je bijna 15 minuten........ja.......bij de mannen staat te wachten voordat je er gebruik van kan maken. Je kan begrijpen hoe de wachttijd dan is geweest bij het vrouwentoilet. Eigenlijk zou de organisatie daar ook iets mee moeten doen. Een soort toiletwaarschuwing...."Bij het damestoilet staat op dit moment een wachtrij van .... minuten..".

De start

Ongeveer 30 minuten voor de start verlaten we het gebouw en lopen richting het startvak. Het is bewolkt. Het voorspelde zonnetje is niet te bespeuren en de wind waait stevig. Marianne en Lichelle lopen een stukje mee, maar uiteindelijk wordt het zo druk dat zij richting hun plaats langs het parcours lopen en ik naar het startvak ga. Hoe dichter ik bij het startvak kom, hoe drukker het wordt. Ik sta dan ook lange tijd te wachten, voordat ik het startvak in mag. Controle van het startnummer.....ja....doorlopen......tweede controle (tegenover een urinoir.....ik benijd deze controleur niet).....ja.....doorlopen....ik ben in het startvak. Ik zoek rustig mijn plekje op. Bleef ik bij mijn eerste marathon achteraan staan....nu probeer ik toch zo ver mogelijk naar voren te lopen. Dat lukt best aardig. Boven mij twee helikopters. De speaker die aankondigt dat er nog vijf minuten zijn te gaan. Je voelt enige positieve spanning in het startvak. Dan is Lee Towers aan de beurt. Voor het eerst sta ik op een plek in het startvak waar ik hem ook daadwerkelijk kan zien in zijn bakje boven het parcours. Zo gauw hij begint te zingen, verandert er iets bij alle deelnemers. Nu gaat het bijna beginnen....nu mogen we gaan.....maar eerst nog meezingen met onze Lee.....YOU NEVER WALK ALONE.

Een heel toepasselijk lied. Niet alleen omdat je met zoveel lopers samen bent, maar als je aan Alpe d'Huzes denkt ook een figuurlijke betekenis. Ik denk niet dat de meeste deelnemers aan dit laatste gedacht zullen hebben. Uit volle borst wordt er meegezongen. Een kippenvelmoment die gevolgd wordt door wat ik het mooiste moment vindt voor de start van de marathon: the heartbeat. Een zware dreun galmt door de speakers......de spanning wordt opgebouwd......niet alleen bij de deelnemers, ook bij de toeschouwers.....het wordt rustig......in het startvak wordt het stiller.....iedere deelnemer keert in zichzelf....de één concentreert zich....de ander controleert nog e.e.a. ......weer een ander staart voor zichzelf uit of naar beneden. Ik ben ook stil. Op zo'n moment passeert in vogelvlucht mijn voorbereidingsperiode. Hier ben ik voor bezig geweest. Hier heb ik voor getraind. Nu gaat het gebeuren. .......

En dan......het kanonschot dat buldert over de Coolsingel. Het is nu echt begonnen. De tijd loopt. Een ontlading bij de toeschouwers....gejuich....gebrul....aanmoedigingen vanachter de eerst nog hoge hekken......deelnemers die elkaar het beste toewensen......en langzamerhand zet de massa zich in beweging.....eerst nog in looppas, maar langzamerhand doemt er een deinende lopersmassa voor me op. Na ongeveer drie minuten passeer ik in een rustig tempo de startlijn. Nu is het echt begonnen.

De eerste 10km
In tegenstelling tot de vorige twee edities heb ik al vrij snel ruimte om in mijn eigen tempo te lopen, maar toch blijft het opletten en check ik nogmaals mijn belt. Niet iedereen heeft dat blijkbaar gedaan, want in de eerste kilometer kom ik al enkele gelletjes en flesjes tegen. Flesjes... ok... gelletjes.... ok ....belt nog een keer vastklitten.  Plots hoor ik de koebel en de harde stem van Lichelle die "papsie, kom op..." roept. Weer gelukt om elkaar te zien. Het is altijd maar afwachten of dit in de mensenmassa lukt. Nu de blik vooruit gericht op de brug. De eerste hindernis van vandaag. Het is goed te merken dat ik krachttraining heb gedaan. Ik loop vrij eenvoudig en zonder gehijg de brug op. Een goed tempo. Op de brug kijk ik om me heen. Ik wil tenslotte ook genieten van de omgeving. Het valt me op dat de blusboot er deze keer niet zijn. Voor me doemt het Nieuwe Luxor theater op en ik zie dat Tineke Schouten er binnenkort op gaat treden. De brug af. Altijd moeilijk om in je tempo te blijven. Ik ben gewend om me te laten gaan, niet in te houden. Maar velen lopen met de rem erop en dan is het in het deelnemersveld moeilijk om je tempo vast te houden. Tevens positie kiezen om niet helemaal buitenom te lopen. Het gaat goed. Ik kan het begin van de S-bocht die ons De Laan van Zuid op gaat leiden binnendoor nemen. Dat lukt me ook bij de tweede bocht. Aan het begin van De Laan van Zuid worden de linker en rechterstroom samengevoegd. Aangezien ik in de rechtstroom zit, wordt het op het juiste moment invoegen. Ik weet dat nog van vorig jaar. Maar er gaat iets niet helemaal goed. Het deel dat afgezet had moeten worden (het weggedeelte waar je overheen loopt als je het 25km-punt passeert en de waterpost) is niet afgezet. Enige vertwijfeling: invoegen of doorlopen? Verwarring onder de lopers: de één gaat rechtdoor, de ander steekt onnadekend en roekeloos over en loopt voor de voeten van degenen die rechtdoor willen lopen. Ik loop rechtdoor en loop dan plots met nog zes deelnemers voor me aan kop van het grote deelnemersveld achter me. Je voelt je op zo'n moment een topper. Dit geeft even een kick. Ook als ik een minuut later niet meer als zesde, maar misschien wel als zestigste loopt. Dat gevoel pakken ze me niet meer af. Aan het einde van de Laan op Zuid is het dan toch invoegen, maar nu op het moment dat het mij uitkomt. Een stoepje op, een stukje over het grasveld, stoepje af, oppassen voor de tramrails en vanaf dat moment lopen we als één deelnemersveld het Varkenoordse Viaduct op. Voor me loopt iemand in het tenue van Alpe d'HuZes. Even snel een praatje. Ook hij is aan het trainen voor de editie van dit jaar. Vorig jaar fietsend, dit jaar fietsend en lopend. Terwijl we in gesprek zijn, komen we bij de waterpost aan. Even verwarring bij mij: vorig jaar stond deze verderop, nu aan de linkerkant van de weg terwijl de organisatie (nog voor de start) aangeeft dat ze allen rechts staan. Het gesprek is snel ten einde. Gezien de weersvoorspellingen heb ik me voorgenomen om bij iedere waterpost energydrank en water te drinken. Al snel na de verversing ben ik al weer op weg. We lopen op de Stadionweg. De Kuip aan mijn rechterhand heb ik niet eens gezien. We passeren het 5km-punt in 27.20. Iets onder mijn schema van 5.30/km. Aan het einde van de Stadionweg lopen we rechts de Adriaan Volkerlaan op richting de Olympia weg waar we middels een keerpunt een lus maken. Een mooi moment om te kijken waar de pacers van de 4.00 uur zijn. Maar als ik het keerpunt ben gepasseerd en de deelnemers achter mij aan kan zien komen lopen, zijn er geen ballonnetjes/pacers te bekennen. Met een bocht draaien we de Kreekhuizenlaan op en lopen we via de Spinozaweg de wijk Lombardijen in. Het 10km-punt passeer ik in 54.24. Wederom iets sneller dan mjn geplande tijd, maar ik moet oppassen dat ik niet te snel ga. Wat ik nu te snel loop, krijg ik in de laatste kilometers voor mijn kiezen. Maar het loopt nog lekker en mijn voet voelt goed. Mijn kuit en hamstring van mijn linkerbeen voelen strak aan. Ook dat is een reden om niet te snel te gaan. Er zijn nog 30km te gaan.

Een verslag van de rest van de marathon volgt  nog.

In vogelvlucht:
eerste 15km goed gelopen;
tussen de 15 en 30km voelde ik het langzaamaan zwaarder worden;
de laatste 12km en een beetje waren zwaar, moeilijk en pijnlijk met een groot verval.

Go Alpe d'HuZes Runner Hans Zevenhoven.

Knallen en raggen Hans Zevenhoven!!

Opgeven is geen optie! Suc6 met je Alpe d'HuZes training.

Hans Respect!!! Je bent een kanjer!!!!

Papsii! Nog 5,195km te gaan. DAT GAAT JE LUKKEN! X

Hans, opgeven is geen optie. Ga voor je doel.

Zet hem op Hans nog 5 zware KM alles voor de ALP

Hans, laatste loodjes, appeltje-eitje! Je bent top!

 

Standje waanzin !!! Hans Zevenhoven

Bijna bijna bijna Bier bier bier En nu nog 4x AD6!!!

Papsii!SPRINT DIE 500m NOG EVEN! Kom die kus maar halen!x

Laatste duurloop voor de marathon

De eerste lenteloop

Het is zondag 7 april. Vandaag staat mijn laatste duurloop voor de marathon van Rotterdam gepland: 22km. Aangezien ook een 10km-prestatieloop van het Zorg en Zekerheidcircuit op de kalender staat, heb ik besloten om daarna uit te lopen naar huis. Na de halve marathon van Eerbeek heb ik een dergelijke opzet gebruikt (deels tempo / deels rustig uitlopen) en dat is me goed bevallen.

 

Als we het weerbericht op zaterdag geloven, moet het na een koude en bewolkte nacht vandaag een mooie dag worden. Maar als ik 's morgens mijn bed uitkom, is het mistig en lijkt het koud. De vraag is dan wat je aan zal doen. De eerste stappen die ik maak richting de auto twijfel ik al aan mijn keuze. Het voelt waterkoud aan. Waaien doet het niet.

 

We halen eerst loopmaatje Jeroen op. Petra, ook altijd trouw aanwezig, heeft het heel druk bij de atletiekvereniging als wedstrijdsecretaris. Lichelle is mee. Zij loopt vandaag voor het eerst de 5km alleen. Ook Marianne is mee, evenals Petra een trouwe supporter.

We zijn lekker op tijd en de rit naar Roelofarendsveen verloopt zonder oponthoud. Lopend van de auto naar de sporthal twijfel ik nogmaals aan mijn kledingkeuze. Jeroen biedt zelfs zijn extra warme trui aan. We komen Nathalie tegen. Ze lijkt haast te hebben en ik vraag me af of ze nu al wil gaan starten om er zeker van te zijn dat ze eerste zal worden. Maar .....dat heeft ze toch niet nodig.

In de sporthal is het aangenaam warm. Velen zijn zich aan het inschrijven voor één van de afstanden. We besluiten om binnen te wachten en zien, als we al een tijdje staan, dat naast ons Frank met een aantal AAV-ers staat te wachten. Ook Michel, onze jarige job van woensdag jl. komt aan. We willen de zaal nog even stil leggen met het verzoek om voor de jarige job te zingen, maar wat een geluk voor Michel......er is geen muziekinstallatie ééntweedrie te vinden. Ook Ceriel is gesignaleerd. Hij loopt vandaag ter voorbereiding op zijn eerste marathon in Leiden de halve marathon. Na de nodige felicitaties en toiletbezoeken maken we ons klaar om te starten. Samen met Jeroen breng ik de tassen nog even naar de auto en het valt op dat het weer opklaart: geen mist, geen wind en een vaal zonnetje.

 

Als Jeroen en ik bij de start/finish aankomen, staan Lichelle en Marianne bij Gerwin, Carola en de meiden. Gerwin heeft zojuist met zijn twee dochters aan de kinderloop meegedaan. We lopen een rondje in. De halve marathonlopers staan al in het startvak om als eerste te beginnen. Ceriel is niet terug te vinden in al die deelnemers. Hierna is het de beurt aan de 5km-lopers. We moedigen Lichelle nog even aan. Voor het eerst geen 'haas', geen maatje om mee te lopen. Het zal vast goed gaan.

Dan gaan Jeroen en ik naar het startvak. We zien Michel al in het startvak staan. Helemaal vooraan om als een raket....of misschien wel een komeet van start te gaan. Met Gerwin spreek is nog snel af dat we na de 10km tot het pontje samen oplopen. We willen namelijk beiden naar huis lopen en dat ligt toch echt dezelfde kant op. Logisch als je beiden in Ter Aar woont.

Terwijl we in het startvak staan, begint het zonnejte door te komen. Het beloofde lenteweer komt er toch echt aan. Is mijn kledingkeuze toch niet zo verkeerd geweest. Alhoewel....ik heb er nog een windjack zonder mouwen overheen gedaan.....

 

Als het startvak klinkt, zijn we na 50 seconden over de startlijn heen. Het is de vraag hoe het zal gaan. Jeroen is nog herstellende van de griep en ik heb last van mijn voet. Al snel verlaten we de woonwijk en lopen we door het tuindersgebied heen. Ik haal de eerste twee kilometers behoorlijk wat deelnemers in en zie dat Jeroen mij volgt. We zijn dan al bijna bij de brug van Oude Wetering alwaar we onderdoor lopen en uiteindelijk uitkomen op de Kerkstraat langs de Oude Wetering die naar de Braasemmermeer loopt. Het zonnetje komt aardig door en we hebben voor de wind. De benen voelen zwaar, maar het tempo zit er aardig in. Iets voor het 4km-punt zie ik links voor me het zonnetje schijnen in de rustige Braassemermeer. Wat is het dan toch mooi lopen en wat jammer dat we zulke dagen niet eerder dit jaar hebben gehad. We lopen inmiddels op de Galgenkade met het mooie uitzicht op het meer. Als de route ons met een bocht naar de jachtclub leidt, kijk ik achterom. Ik heb telkens het idee gehad dat Jeroen achter me liep en die liep ook achter me. Alleen verder dan ik gedacht had. Ik houd iets in. Niet veel later zie ik de waterpost en besluit wat te drinken, zodat Jeroen me in kan halen. Hij zal niet drinken. Jeroen passeert me dan ook waarna ik hem weer volg. In een lekker tempo loop ik degene die ik tussen kilometer 4 en 5 heb ingehaald opnieuw in. Twee deelnemers hoor ik zeggen: "Hè, die liep ons toch al eerder voorbij?". Blijkbaar hebben ze niet doorgehad dat ze mij weer ingehaald hebben. Nabij het 6km-punt lopen Jeroen en ik weer bij elkaar. Jeroen geeft aan dat het beter gaat dan vorige week. De Noordkade eindigt bij het sluisje. Een mooi punt, ook als je er fietst. Is het aangenaam weer dan is het hier altijd druk met bootjes en passeerders die op het terrasje zitten. Nu zit er alleen een mevrouw met haar Ipad en staan er op de sluis een handjevol toeschouwers. Over het sluisje linksaf de Witte Singel op, een klein stukje uitzicht op het meer en dan met een flinke bocht het Zuideinde op. We lopen nog een stukje samen op, maar als we een deelnemer inhalen en ik voor Jeroen komt te lopen, valt me al snel op dat ik weer van hem wegloop. Jeroen is nog niet in zijn goede doen. Meestal loop ik namelijk achter hem aan. Toch loopt hij wel ontspannen.

Even na het 7km-punt passeren we aan onze rechterhand het sluisje dat we zojuist gepasseerd zijn. We lopen nu over een brug met een flinke steile aan- en afloop. Ik voel het wel in mijn benen, maar het is ook vandaag weer goed te merken dat ik meer kracht in mijn benen heb gekregen. Wellicht is dat ook de reden dat ik vrij eenvoudig mijn kilometertijd onder de vijf minuten kan houden. Na de brug zijn we op het Noordeinde. Dit deel is vrij bekend voor mij. In mijn studietijd heb ik een jaar stage gelopen in dit deel van Roelofarendsveen. Goede en fijne herinneringen. Wat gaat de tijd toch snel. Tijd om in het verleden te duiken is er niet. De bocht om en linkaf de Kerkweg op. Aan het einde met de bocht rechts mee de Floraweg op richting de 8km. Daar houd ik in om met Jeroen de laatste twee kilometer mee te lopen. De Floraweg gaat over in de Fransche Brug. Aan het einde gaan we rechtsaf het Westeinde op. Richting de 9km loop ik dan weer naast Jeroen, dan weer voor  hem. We zijn de laatste kilomter ingegaan, slaan linksaf de Stationstraat in, richting de rotonde en dan de Sotaweg op. Ik wacht Jeroen weer op. Samen slaan we rechtsaf af het laatste rechte eind op de Korte Goog in. Daar staan onze supporters ons op te wachten en aan te moedigen. We kunnen er samen nog een eindsprintje uithalen en met het verschil van 1 seconde komen we nagenoeg gelijk over de finish heen. We ontvangen het geijkte flesje water en de verrassing is dit keer een bosje tulpen.

 

Lichelle blijkt in haar eentje een PR gelopen te hebben. Daar zal Jeroen heel blij mee zijn, want dat houdt in dat ze appelflappen moet trakteren. Ik rust nog wat uit, we praten nog wat na en als mijn flesje water op is, lopen we richting de auto. Daar vandaan lopen Gerwin en ik terug naar Ter Aar.

Jeroen, Marianne en Lichelle lopen nog even richting de sporthal om nog even gedag te zeggen tegen Michel en Frank. Gerwin en ik lopen richting het pontje over het Paddegat. Aan de overkant gaan we ieder op eigen tempo door en dat houdt in dat ik Gerwin heel snel van me af zal zien lopen.

We lopen in een voor Gerwin ontspannen tempo via het Noord- en Zuideinde naar het pontje. Ik loop in mijn marathontempo. Het is heerlijk weer. De overvaart duurt eigenlijk te kort. Het is gewoon genieten op het water. Als we de overkant hebben bereikt, lopen we via de Zwetweg/Woudse Dij-Zuid richting Rijnsaterwoude. Gerwin blijft met me meelopen. Op zich loopt het met z'n tweeën beter dan alleen. En dat geldt zeker voor mij: mijn voet gaat meer pijn doen en ik voel toch vermoeidheid. Als we nabij Rijnsaterwoude onder het tunneltje van de N207 doorlopen, wil ik mijn voet even laten ontspannen. We lopen weer snel door, voor de wind richting Langeraar, over het Landlustpad en de Ringdijk de Venenbuurt in. In de Lijsterbeslaan gaan we ieder onze eigen kant op en ben ik vijf minuten later thuis. Mijn laatste duurloop zit er op. Het zijn er twintig geworden. Genoeg, want het voetje wil vandaag niet meewerken. Als dat volgende week maar beter gaat.

Sponsorloop KBS De Rietkraag

Koude maar succesvolle sponsorloop

Het is donderdag 28 maart. Witte Donderdag. Vandaag vieren wij op school Paasfeest en deze staat bij ons in het teken van 'iets over hebben voor een ander'. Vorig jaar hebben we ansichtkaarten gemaakt en verkocht waarbij de opbrengst bestemd was voor de Clinicclowns. Dit jaar houden we een sponsorloop en een Paasontbijt. Een deel van de opbrengst van de Sponsorloop gaat naar mijn actie voor Alpe d'HuZes. Het andere deel is bestemd voor het nieuwe speeltoestel waarvoor we aan het sparen zijn. Tevens wordt een donatie gedaan aan een groep ouders die in de meivakantie ook Alpe d'Huez gaan beklimmen met een grote groep vrienden voor hun goede doel: het Hospicehuis in Nieuwkoop.

 

Het Paasontbijt is een succes. Ik start de dag in groep 5b, de groep waar ik iedere vrijdag voor sta. Er zijn al eerder lootjes getrokken (zoals met de Sintsurprise) waarop aangegeven staat wat je graag voor je ontbijt zou willen hebben. Ieder maakt dus een ontbijtje voor zijn/haar klasgenoot en probeert dit ook feestelijk aan te bieden. Schitterend om te zien wat de kinderen (en  hun ouders) er van gemaakt hebben. Nog leuker om te zien, is de gezellige sfeer waarin de paasontbijtjes worden opgegeten.

 

De sponsorloop wordt 's middags gehouden. Het is 13.00 uur. De

werkgroep heeft alles al keurig in orde gebracht op het kunstgrasveld van voetbalvereniging Nieuwkoop. De stempelouders staan klaar, de supporters staan al langs het veld. Ook het weer doet zijn best om mee te werken. Er staat welliswaar een snijdende oosten wind, maar het zonnetje maakt het vriendelijker. Er is een dag voor de sponsoloop besloten om vanwege de weersomstandigheden het programma enigszins aan te passen. Het was de bedoeling dat de kinderen elkaar aan zouden moedigen langs het uitgezette parcours. Nu komen de kinderen het veld op, we laten ze zo kort mogelijk wachten (strak tijdschema), gaan klaar staan, lopen hun rondjes en gaan weer naar de klas.

 

Het is wachten op de eerste groepen. De kinderen van de groepen 4 bijten de spits af. Ze zijn verdeeld in vier kleuren. Elke kleur correspondeert met een stempeltafel waar ze starten en ieder rondje hun kaart moeten aftekenen. Om 13.15 uur wordt het startsein gegeven door de directeur van onze school (juf Ans). Alhoewel ze gewaarschuwd heeft om niet te snel van start te gaan, rennen ze vol enthousiasme hun eerste rondjes. Ook een aantal juffen doen mee. Naarmate de tijd verstrijkt, gaat bij de meesten het tempo over in wandeltempo. Maar opgeven is geen optie. Ze blijven doorlopen. Al is het alleen maar om warm te blijven.

De groepen 3 zijn hierna aan de beurt. Het wisselen gaat snel en vlot. De leerkrachten hebben de kinderen al op tijd bij de juiste tafel neergezet waardoor ze toch nog groep 4 hebben aan kunnen moedigen. Binnen twee minuten starten we weer. Ook hier zie je hetzelfde patroon: hard van start en zo lang mogelijk hard blijven doorlopen. Schitterend om te zien hoe enhousiast ze zijn als ze eenmaal begonnen zijn. Het verbaast me hoe lang een aantal kinderen in het snelle tempo door kunnen blijven lopen. De laatste twee minuten worden door juf Ans aangegeven.....de laatste minuut.....de laatste halve minuut.....ik zie een aantal kinderen hun tempo nog versnellen.....nog tien seconden....er wordt afgeteld....en dan zit het er ook op voor de kinderen van groep 3.

Nu zijn de groepen 1/2 aan de beurt. We hebben vier groepen. Groep 1/2c en 1/2d zijn als eerste aan de beurt. De kleuters lopen 5 minuten. Ook nu gaat de wisseling vlot. Ze staan al te huppelen bij de tafel. Er wordt even een korte warming up gehouden....gewoon even lekker springen....en dan.....ja hoor.....ook zij mogen van start. Net als bij de andere groepen loop ik het eerste rondje mee met telkens een andere kleur. De rest van de looptijd neem ik foto's. Al vrij snel na de start wordt één van de kleuters door haar klasgenootje omver gelopen. Samen met het verdrietige meisje loop ik het eerste rondje en verandert haar stemming al snel in blijdschap.
We besluiten om de supporters dichterbij te laten komen. Ze staan op te grote afstand om daadwerkelijk aan te kunnen moedigen en sfeer te maken. Een juiste keuze, want zo gauw ze eenmaal langs het parcours staan, nemen de aanmoedigingen toe.
Als er samen met de toeschouwers afgeteld is, mogen de kinderen naar de ouders die klaar staan met een ijsje. De Jumbo was zo vriendelijk ons te sponsoren. Een mooi gebaar. Je zou denken dat met dit weer een ijsje er niet in zou gaan, maar het tegendeel is waar. Hardlopen maakt je warm, dorstig en dan is een ijsje toch overheerlijk.
Groep 1/2c en 1/2d staan inmiddels klaar. De laatste groepen van de onderbouw. We lopen voor op het tijdschema. Dat komt vooral door de soepele wisselingen. Evenals bij de voorgaande groepen wordt bij de tafel uitgelegd welke kant de kinderen op moeten lopen: met de klok mee. Ook nu een korte springwarmingup en dan het startsein van juf Ans. Er wordt gesprint, gewandeld, gelachen, gezwaaid naar pappa/mamma/opa/oma, soms wordt het rondje langer gemaakt om hen even een knuffeltje of kusje te geven. Voor de allerjongste is z'on massaal evenement nogal wat, maar ook zij redden zich goed met of zonder hulp van de juf. De vijf minuten vliegen voorbij en ook dan wordt er voor hen afgeteld....op weg naar het ijsje.....op weg naar de paashaas en onze mascotte Slimpie die ook aanwezig zijn. En natuurlijk moet Slimpie even begroet worden, hoe moe we ook zijn.
Het is 13.45 uur als de onderbouw klaar is, 10 minuten eerder dan gepland. Even rust voor de postende ouders voordat de bovenbouw aan hun rondjes gaat beginnen.

 Om 14.10 uur start de bovenbouw. Het zonnetje heeft ons in de steek gelaten, de wind neemt toe. De gevoelstemperatuur wordt lager. We hebben de tafels in de pauze verschoven. Stonden ze bij de onderbouw in de middencirkel. Nu hebben we ze er buiten gezet. Op deze manier maken we het rondje groter en hebben ze meer ruimte om sneller door te lopen.
De twee groepen 5 mogen als eerste van start. Ook zij staan te popelen om te beginnen voor hun 10 minuten. Even warm huppelen.....klaar staan.....het startsein klinkt.....de snelheden liggen hoger dan voor de pauze. Ook nu loop ik weer een rondje met één van de groepjes mee. Het aantal toeschouwers is minder dan bij de onderbouw, maar de sfeer is er niet minder om. Er wordt flink aangemoedigd, menig foto wordt genomen. Ondanks de kou zie ik jassen uitgaan dan wel open gedaan worden. De wangen worden roder. De één van de kou, de ander van de inspanning. Er is strijd en fanatisme....zo veel mogelijk rondjes lopen....het liefst meer dan de ander. Ook voor hen worden de laatste 10 seconden afgeteld waarna zij ook van hun ijsje kunnen gaan genieten.

De twee groepen 6 staan al vlot klaar. In het programma is
bij deze groepen geen rekening gehouden met wisseltijd. Het startsein wordt gegeven. De starttempo's zijn verschillend. De meesten lopen, zoals al eerder gemerkt vanmiddag, in hoog tempo hun eerste rondjes. Een deel start rustig. Sommigen zelfs wandelend. Degenen die snel begonnen zijn, hebben al vrij snel last van de kou op hun luchtwegen. Hijgend lopen ze hun rondjes....in een steeds lager tempo.....om  uiteindelijk een stukje te moeten wandelen. Maar ook voor hen geldt 'opgeven is geen optie', want zo gauw ze maar het idee hebben dat er weer voldoende lucht in de longen zit, gaan we weer in snel tempo vooruit om zoveel mogelijk rondjes af te laten tekenen. Juffen moedigen aan, een enkele juf doet enthousiast mee. Nadat hun 10 minuten erop zitten, wordt er op weg naar het ijsje bij elkaar geïnformeerd hoeveel rondjes er zijn gelopen. Er is een groot verschil, maar hoeveel rondjes ik ook hoor....ze zijn allemaal kanjers!!!

Om half 3 zijn de drie groepen 7 startklaar. De juffen langs de kant om aan te moedigen. Ook voor hen het startsein van juf Ans en dan ....... 10 minuten rondjes lopen. De wind is nog iets toegenomen en het voelt koud aan. Tenminste voor mij en de toeschouwers.


Ik heb bijna medelijden met de postende ouders. Zij zitten/staan de hele middag al achter de tafel. Hopelijk kunnen ze zich opwarmen aan het enthousiasme van de kinderen. De kou slaat ook bij een aantal kinderen op de luchtwegen. Voor sommigen is het echt afzien. Anderen lopen al snel aan hun shirt, omdat ze het van de inspanning warm hebben gekregen. Ik probeer ze duidelijk te maken dat ze beter rustiger aan kunnen doen en hun jas aan kunnen houden, maar dat is aan dovemansoren besteed. De echte bikkels lopen zelfs aan een t-shirt. Halverweg zie ik een groot aantal kinderen elkaar opzoeken om met in groepjes te wandelen. Ook zo kom je aan je rondjes. Het enthousiasme is er niet minder om. De lach blijft op het gezicht.
Maar als juf Ans aangeeft dat er  nog twee minuten zijn te gaan, zie je de meesten hun laatste adem nog gebruiken om een aantal extra rondjes op hun kaart te krijgen. Op weg naar het ijsje is er dan ook druk overleg over het gelopen aantal rondjes. Maar niet iedereen heeft in eerste instantie de kracht om te praten....laat staan te lopen naar het ijsje.....

Groep 8 sluit de middag af. De twee groepen acht hebben al kunnen zien hoe groep 7 het heeft aangepakt. Ieder heeft daar zijn/haar conclusies uit getrokken: de meesten hebben hun jas uitgedaan....een enkeling met korte broek maar met winterjas.  Klaar staan bij de tafel.....geen warming up......startsein.......starten maar. Het tempo ligt hoog....op weg naar zo veel mogelijk rondjes.....juffen die meelopen. Toch zie ik ook hier
hetzelfde gebeuren als bij de andere groepen: de kou speelt parten. Nog voordat we halverwege zijn, zie ik ook hier wandelende groepjes....rood aangelopen gezichten....verbeten....diep inhalerend.....hijgend.....bij sommigen spreken de ogen. Maar het animo is hoog. De juffen doen er nog een schepje bovenop door de kinderen aan te moedigen door te gaan en, daar waar nodig, mee te lopen. Zo gauw de kinderen enigszins kunnen, wordt er weer op tempo gelopen, totdat ook voor hen afgeteld wordt en de sponsorloop tot zijn einde is gekomen.

Morgen is het Goede Vrijdag en begint het Paasweekend. Lekker uitrusten.
De komende twee weken mogen de kinderen hun sponsors langs om het geld op te halen. Maandag 22 april wordt  het bedrag bekend gemaakt. Ben heel benieuwd hoeveel geld al deze enthousiaste kanjers bij elkaar hebben gelopen.